Author: Badrion

کجا قدم زده ای تا ببوسم آنجا را
که بوسه بر اثر پایت عین پرواز است

بین‌الحرمین تو انگار تکه‌ای از بهشت است
آمدنت چون خورشیدی که طلوع می‌کند
لطفت که سرشار است و نامت که آرام جان ماست.
تو پا به جهان گذاشتی و بوی بهار در کوچه‌های لبریز زمستانمان پیچیده
تو آمدی و این غرق‌شدگان دریای دنیا، به کشتی نجاتت امید بسته‌اند
قلبمان گاه‌وبیگاه هوای حرمت را می‌کند
چرا که ما زمینی‌ها بهشت را در جوار تو یافتیم، در دیدن گنبدت، زیر قبه‌ات، کنار ضریحت
اگر امروز انتظار ظهور را می‌کشیم، بی‌شک لیاقت این انتظار را در زیر سایهٔ نام تو به ما بخشیده‌اند

دلتنگ تو این بار گل و باغ و بهارند
ای کاش گل نرگس من ذود بیایی

شیعه ی تو منتظر است من
امروز جوانم مگار دور شوم

من غافل در خود مانده
کوله بار گناهم در پیش

بیا کز غیر تو بیزار گشتم

مرا به سینه ز عشقت هزار پاره دلی ست
که چون لباس گدایان هزار پیوند

بهشت سوخت
گل افتاد
غنچه پر پر شد

در پی کسب جواز حرمت پیر شدیم

فاطمه راز آفرینش است. سر الله است
نه فقط قبرش که قدرش هم مخفی ست
از تمام زنان عالم نه،از کل کائنات برتر است
زهرا الگوی تمام عیار امام شناسی ست
مدافع حریم ولایت،فدایی ولی زمان است

روبه‌روی آفتاب روی تو
ذره‌ای گردم
غبارم
هیچ
هیچ

جان می دهم آخر ازحسرت دیدار تو

آه مولا چه کند در شب تدفینِ خودش

وعلِّمه
أن انتظار الصبحل
ا يقل جمالًا عن رؤيته
و به او بیاموز
که انتظارِ صبح
دستِ کمی از زیبایی دیدنش ندارد

انگار کابوس این روزهای خاکستری
سایه انداخته به خیال من
حوالی این ساعت‌های بارانی
جای زیادی برای رفتن ندارم
غیر از آغوش تو

آجرک الله یا مولا از تنها شــــــــــدن علی
اما کاش بدانــــیم فاطمه را باید فهمید باید
حـــس کرد، فاطمه تعریف کردنی نیست
بـــــــدانیم فاطمــــــــه فدای همســـــرش نشد،
او فــــــــــــــدای امــــــام زمانـــــــش شد

بار دیگر موسی برای باطل کردن
سحر ساحران عصایش را انداخت

تقصیر شما نیست که تصویر شما نیست
من آینه ای پرشده از گرد و غبارم

میگریم آنقدر که کمی وا شود دلم
در بین زائران شما جا شود دلم
مخفی شده ست کنج ضریح تو روح من
دست مدد بگیر که پیدا شود دلم

باید به سراغ چراغ رفت
که این خانه تاریک است و
روشنایی بس کمیاب
ولی تو بیا
تا من پرسه را رها کنم
در کوچه های بی چراغ

بدون شرح

جمعه‌هایی که نبودید به تفریح زدیم
ما فقط در غم هجران تو تسبیح زدیم

خود را چنان ز هجرِ تو گم کرده‌ام، که هست
مشکل‌تر از سراغِ توأم، جست و جویِ خویش

به تو می اندیشم
و زمان را لمس می کنم
معلق و بی انتها

احمد شاملو

میانه‌ی من و محبوب من فراق انداخت
دگر چگونه توان دل به این جهان دادن

باران ببار
ببار و خیابان‌ها را غرق کن
بر سر این چهار راه
در انتظار نوحیم

محمد شمس لنگرودی

من سری دارم و در پای تو خواهم بازید
خجل از ننگ بضاعت که سزاوار تو نیست

برای روز موعودی که تو از راه می آیی
غزل پر کرده ام من صفحه های دفتر خود را

شب ظلمت و بیابان، به کجا توان رسیدن
مگر آن که شمع رویت، به رهم چراغ دارد

آقا به خدا قفل دلم وا شدنی نیست
مفتاح تویی بر دل پرگشته ز زنگار

شرمنده ام که مدام شرمنده ام آقا جان

هر کجا که باشم چه در بانک، چه در بیمارستان و
چه در فروشگاه بالاخره صف انتظارم به پایان می‌رسد.
اما نمی‌دانم چرا صف انتظار تو تمام نشدنی است
می‌ترسم وسط راه کم بیاورم‌‌‌ اگر هر از چند گاهی، با یادت مرا شارژ نکنی

تو را عاشقانه ‌تر دوست خواهم ‌داشت چه بمیرم، چه بمانم
قلب تو آشیانه من است و قلب من،باغ و بهار تو

لورکا

‏اسم شهرمان می‌شود زمین؛ خط خطی‌های نقشه‌ها پاک می‌شود و رویای جهانِ بدون مرز محقق می‌شود
چه افتخاری نصیبمان شده که می‌خواهیم با شما بیعت کنیم
نهم ربیع الاول بهترین فرصت برای بیعت با آخرین حجت خدا

دوباره پلک دلم میپرد نشانه چیست؟
شنیده ام کسی می آید به مهمانی

که خلاص بی تو بند است
و حیات بی تو زندان

اللهم عجل لولیک الفرج

گر هزاران دام باشد در قدمْ
چون تو با مایی
نباشد هیچ غم

مولانا

من بی‌تو همی هیچ ندانم که کجایم
ای از بر من دور ندانم که کجایی
اللهم عجل لولیک الفرج

هر کجا ان شاخ نرگس بشکفد
گلرخانش دیده نرگسدان کنند
اللهم عجل لولیک الفرج

ور گل کند صد دلبری
ای جان تو چیز دیگری

اگر چه دوست به چیزی نمی‌خرد ما را
به عالمی نفروشیم مویی از سر دوست

حافظ

آه تا کی ز سفر باز نیایی باز آ
اشتیاق تو مرا سوخت کجایی باز آ

ای کاش یکدانه از تسبیح تو بودم

بیا و درد هجران محبّان را مداوا کن
نگاهی از کرم بر چشم‌های خسته‌ی ما کن

دوباره جمعه گذشت و قنوتِ گریان ماند
دوباره گیسوی نجوای ما پریشان ماند
دوباره زمزمه ی کاسه های خالی ما
پس از نیامدنت گوشه ی خیابان ماند

نه یـــار نوازد به کـرم یک روزم
نه بخت که بر وصـل کند پیروزمچ
ون شمع برابر رخش گه گاهی
از دور نگـه می‌کنم و میسوزم

چعبید زاکانی قزوینی

مرا ببخش که مثل تو مهربان نشدم
مرا ببخش که پیر آمدم ، جوان نشدم
مرا ببخش که از خاک بودم و هرگز
برای دستِ دعای تو آسمان نشدم
“هزار جهد بکردم که سرّ عشق …” ، ولی نه !
حریفِ حرف حسابِ دل و زبان نشدم
همیشه نیت گرگ و شبان ، یکی بوده‌ست
هزار شکر که من این نبودم ، آن نشدم
چه فرق مثل چه کس بوده‌ام ؟ مهم این است
که با وجود تو محتاج دیگران نشدم

إنني
ابحث عن
وجهكِ في كل زهور الحقل
من
رخسار تو را
در تمام گل‌های مرغزار می‌جویم

دارد برای آمدنت نذر می کند
دستش همیشه پر شده از این تلاش ها

آن دوست که دیدنش بیاراید چشم
بی‌دیدنش از گریه نیاساید چشم
ما را ز برای دیدنش باید چشم
ور دوست نبینی به چه کار آید چشم

نَدیدَم کَسی را بِه دِلرُباییِ تُو

سال ها می گذرد
منتظری برگردیم
پس مشخص شده ماییم که غیبت کردیم

باز آی دلبرا که دلم بی‌قرارِ توست

دل من رای تو دارد
سَر سودای تو دارد

شب بی تو روی صبح نمی بیند ای دریغ
خورشید بی تو منجمد و سرد می شود

دیدن روی تو
عید است مرا

در دو چشمِ من نشین
ای آنکه از مَن، مَن تَری

در اندک قلب من تویی فراوان
اللهم عجل لوليك الفرج

و تــو آن حضرت یــاری ک وجودت تمنای من اســت
اللهم عجل لوليك الفرج

دانی كه ارزوی تو
تنهاست در دلم…؟

هوشنگ ابتهاج

هر چه داريم ز سوداي تو دلبر داريم
حيف باشد كه ز سوداي تو دل برداريم

منعم شیرازی

عذابست این جهان بی‌تـــو
مبادا یک زمان بی‌تــــو

بی تُو هیچ میشَوَد تَمامِ مَن
اللهم عجل لوليك الفرج

صدای گریه تان پیر کرده عالم را
بیا که با تو بپوشم لباس ماتم را
اللهم عجل لوليك الفرج

قرارسینه‌های بیقرار ما نمی‌آیی؟
گل نرگس،امید حضرت زهرا نمی‌آیی؟
شمردم روزها را تامحرم در هوای تو
عزای جد مظلومت رسید آقا نمی آیی؟

هر کجا میروی دلم با توست
اللهم عجل لوليك الفرج

چشمی که جمال تو ندیده ست
چه دیده ست…؟
اللهم عجل لوليك الفرج

ای در دل من میل و تمنا همه تو
اللهم عجل لوليک الفرج

مولانا

تو همانی ک هر شب خیالم در پی توست
اللهم عجل لوليک الفرج

چون افتابگردان شوم
سر به راهم میکنی
اللهم عجل لولیک الفرج